Zondag 5 april

7u15 was het onchristelijk vroege uur waarop we ontbeten op deze Paaszondag, gelukkig inclusief Belgische paaseitjes! Dit helaas niet na een verkwikkende nachtrust, gezien de jongens er een nacht vol paniek hadden opzitten… Ze hadden namelijk enkele kakkerlakken gespot op hun kamer en na heel wat geschreeuw en op de bedden springen durfden ze uiteindelijk bijna niet meer de ogen te sluiten. Dat noemen ze dan mannen… Bleek tijdens het ontbijt dat we eigenlijk evengoed nog wat hadden kunnen in ons bed liggen, want de bus stond nog in Banaue in plaats van Bontoc. Kleine vergissing, kan gebeuren! Gelukkig was het euvel snel verholpen en konden we alsnog onze lange tocht richting Baguio aanvatten.

’s Middags hielden we halt in Abatan, waar we opgewacht werden door dokter Hilda, een zeer sympathieke arts die tevens de enige Facebookvriend van professor Callewaert is. Zij leidde ons rond in de ‘‘Barangay”, het Filipijns woord voor “gehuchtje”. Een Barangay wordt geleid door een barangay captain, die we tevens ontmoetten. Per barangay staat een vroedvrouw aan het hoofd van een rural health centre, en zij staat in voor de prenatale zorg, vaccinaties, family planning enzovoort. We brachten aan dit centrum (niet groter dan een hutje) ook een bezoekje, waar zij ons verblufte met haar zorgvuldig bijgehouden statistieken, niet op een powerpoint maar nog op ouderwets papier.
Zo wordt onder andere bijgehouden hoeveel procent van de baby’s gevaccineerd worden, maar ook de voornaamste doodsoorzaken, ziektes, woonomstandigheden, religies… Hierna verkasten we naar een restaurant waar we konden lunchen (ra ra ra het was rijst), we mochten hier ook proeven van de plaatselijke gefermenteerde rijst waar rijstwijn van gemaakt wordt.

Na onze buikjes gevuld te hebben konden we Abatan nog wat verder medisch verkennen. Op het programma stond eerst nog de kliniek, die echt wel midden het volk te vinden was. Ergens tussen de marktkraampjes baanden we ons een weg naar deze rural health center.
Daar worden onder andere gratis medicijnen voorzien, zoals antibiotica, maar ook spiraaltjes en condooms. De lokale bevolking kan hier ook terecht voor een tandartsbezoekje of een gynaecologisch onderzoek.

Van de kliniek ging het dan naar het hospitaal waar mensen naar doorverwezen worden na hun bezoek aan het rural health center. Daar werkten welgeteld drie – zeer sympathieke – dokters. Veel patiënten waren er niet (het was immers Pasen), maar we kregen een uitgebreide rondleiding met veel enthousiasme. Ook hier kregen we weer een goed beeld van hoe de geneeskunde in de bergen verschilt van onze westerse aanpak.

Vervolgens konden we onze rit naar Baguio verderzetten. Gelukkig waren we niet op tocht met jeepneys, want het regende pijpenstelen. Rond 18u30 kwamen we eindelijk aan in “Home sweet home”, een residentie gesticht door de paters Scheutisten. We konden ons dadelijk installeren en algauw was het etenstijd. We gingen naar “the mall”, een gigantisch winkelcomplex waar een overweldigende drukte heerst. Daar konden we genieten van een etentje met Father Eugene en onze twee Filipijnse vriendinnen, en niet te vergeten: frietjes!

Moe maar voldaan was het dan tijd om onder de wol te kruipen, maandag is het immers opstaan om halfzeven, om paraat te staan aan het Saint Louis University Hospital of the Sacred Heart!

Veel groetjes

Mathilde en Aude