Woensdag 8 april

Een steentje bijdragen…

Dag blogvrienden,

Deze ochtend konden we heerlijk lang uitslapen, na de geslaagde karaoké-avond. Maar 2 dagen geleden hadden we beslist om deze morgen om 11u30 wat dokters te gaan interviewen. In groepjes stelden we aan 4 verschillende dokters enkele vragen over een ethisch dilemma. Zo kregen we een beter idee hoe ze in de Filipijnen omgaan met deze kwesties. Het leverde interessante informatie op voor ons interview voor Ethiek.

Ondertussen gingen Niki en An naar een chiro-bijeenkomst in Maryhurst waar ook Francis Gevers (de nonkel van Lieve die mee is en stichter van de Filipijnse chiro) werd herdacht. Bij de aankomst proberen we ons zoveel mogelijk te integreren en schaffen ons een polo van Chiro Baguio aan.

Onmiddellijk bij de start herkenden we de formatie, maar ook snel vielen de verschillen op. Zo werd er nog gevlaggenzwaaid tijdens de formatie en verliep alles met grote discipline. Vol spanning hoe de rest zou verlopen, trokken we naar een andere plaats, waar een misviering werd gehouden buiten op het kerkhof, wat wel raar overkwam bij ons. Omwille van de sterke zon, besloten de alumni leiding (bejaarde leiding) om de schaduw op te zoeken waarna wij maar volgden. Ook hier bleek snel een verschil met onze chiro’s: alles verliep hier nog heel christelijk en wat voor hen chirolie

djes waren, leken voor ons meer kerkliedjes. Op het einde van de viering werd er nog een chiroteken gevormd met kaarsen, waarbij op de achtergrond de chirovlaggen van alle afdelingen werden opgehangen, wat wel een prachtig zicht was. Daarna gingen we terug naar boven waar er nog speeches werden gehouden over het ontstaan van de chiro en Francis Gevers. Uiteindelijk volgde voor ons het laatste gedeelte: het middagmaal, waarbij we spontaan werden vergezeld door een regionale leider van Baguio. Die wist ons met veel enthousiasme heel wat te vertellen over de chiro in de Filipijnen en op internationaal vlak. Na afscheid genomen te hebben, namen we de taxi om terug de rest van de groep te vergezellen.

In de namiddag wachtten we enkele laatstejaars geneeskundestudenten op om samen een gehucht van Baguio, ook wel een barangay genoemd, te bezoeken. Toen we toekwamen in de barangay was er toch ietwat sprake van enige eventuele onwetendheid. Na een kwartiertje overleg van onze begeleidende studenten met een ‘local’, geen idee wie dit was, konden we vertrekken richting de eerste community van deze barangay. We liepen wat rond tussen de golfplaathuisjes, gelegen in een omgeving die je toch niet direct op een postkaartje zou zetten. De riolering liep in het midden van deze verkaveling, soms doorheen een  buis, maar meestal volledig open voor de zintuigen. Daar hebben we vervolgens wat rondgebazuind wat deze mensen morgen mogen verwachten op de mysterieuze ‘Kids Health Fair’. Mysterieus, ook voor ons, want we weten zelf ook niet precies wat te verwachten. Daarover dus morgen meer! Zo gingen we wat flyers uitdelen aan de mensen die we daar tegenkwamen. Daar de mensen amper Engels spraken en we met zo’n grote groep waren, liep dit toch uit in wat geslenter in de voetsporen van onze Filipijnse collega’s. We hebben dan wel van de situatie gebruik gemaakt om ons te verzadigen met wat blik verruimende sightseeing. Opmerkelijk ook zijn de overvloedige honden daar aanwezig - waarvan veel uiterst schattig. Deze leerden ons dat: ‘Als 2 honden vechten om een been… de ander gewoon begint mee te vechten é!’ (A.V.O.).

Ook hebben we tijdens ons bezoek enkele Koreanen heen en weer zien passeren op de aardeweggetjes. Die waren voortdurend met stenen en andere bouwmaterialen aan het sjouwen, met als doel een nieuw huisje te bouwen voor de lokale bevolking.

Toen we uiteindelijk een tiental flyers uitgedeeld hadden, was het tijd voor een bezoek aan een andere community. Maar toen beslisten de Filipino-studenten dat het toch genoeg was voor vandaag. De reden hiervoor is ons nog altijd onduidelijk. 

Maar geen probleem voor ons, zo gingen wij terug naar ons verblijf (studeren, taak ethiek afwerken, rusten) om ons daarna te begeven naar de ons reeds bekende ‘Mall’. Daar gingen we onze buikjes vullen om daarna een gezellige groepsavond te beleven. Een mooie afsluiter van deze dag.

Zeg, hebbe nog een goeie dag hé!

Niels en PJ 
An en Niki