Reis door rijst
Dag beste bloggers,
Jullie zitten alweer een hele dag te wachten op ons verhaal.
Geloof ons, het is het wachten waard geweest!
Na een zeer goede nacht (voor de mensen die in de hut
geslapen hebben iets minder) kregen we een verrukkelijk ontbijt voorgeschoteld.
We konden kiezen uit een rijk aanbod met onder andere toast, havermout, mango,
watermeloen en eieren. Die energie hadden we zeker en vast nodig, want er stond
ons een lastige wandeling te wachten doorheen de rijstvelden van Mayoyao. Nadat
we eerst onze bagage hadden gemaakt, vertrokken we met de bus naar de top van
de berg. Daar stond de politie ons al op te wachten om ons te begeleiden op de
wandeltocht.
Hoewel de Filipijnse kinderen zonder problemen over de dunne
walletjes tussen de rijstvelden liepen, ondervonden wij toch wat problemen met
evenwicht. Desalniettemin hebben we niemand uit een rijstveld moeten halen. Het
was een prachtige wandeling met heel mooie uitzichten. Omdat dit
moeilijk met woorden uit te drukken is, tonen we het jullie graag zelf aan de
hand van een fotootje.
Het hoogtepunt van de tocht was het moment waarop we
aankwamen bij een oude Filippino die ons toonde hoe we de befaamde G-string
moesten aandoen. Dit is traditionele kledij die vroeger gebruikt werd door de
rijstboeren. Natuurlijk stonden de boys te springen om dit zelf eens te
proberen, op voorwaarde dat de onderbroeken wel nog aanbleven! En dan kon de
fotoshoot beginnen.
Na een drie uur durende wandeling stond de bus ons op te
wachten. Dit was zeer welgekomen, al was het maar voor de schaduw die de bus
ons bood. We vertrokken richting een schooltje dat gesticht werd door Belgische
paters. Onderweg ondervonden we nog de nodige problemen met de Filipijnse
steile bergwegen. De school was leeg, want de leerlingen hadden nu grote
vakantie (gelukzakken!). De kerk, die deel uitmaakt van de school, was wel
toegankelijk. Zo konden we onze reis nog een katholiek tintje geven. Daar waren
we getuige van enkele voorbereidingen voor de Goede Week.
We keerden hierna terug naar het gasthuis.
Na het middagmaal
lieten we Mayoyao achter ons en vertrokken we met de bus richting Banaue. De
rit duurde ongeveer drie uur. Onderweg kwamen we enkele “landslides” tegen die
gelukkig de weg niet te veel versperden.
Aangekomen in Banaue zochten we ons
hotel op om de valiezen uit te laden. We vertrokken quasi meteen naar een
ziekenhuis, genaamd “good news clinic”. In dit ziekenhuis was één koppel
verantwoordelijk voor de administratie en operatie.
De vrouw, die 74 jaar oud
was, was verantwoordelijk voor het papierwerk, terwijl de man de enige dokter
was die voltijds in het ziekenhuis werkt. Ze zorgden samen voor een zeer
enthousiaste en interessante rondleiding. We kregen ook de gelegenheid om
enkele patiënten te spreken, en we konden hun RX-toestel zien dat 60 jaar oud
is, maar nog steeds functioneerde! A la guerre comme à la guerre…
Daarna bracht de bus ons nog naar een viewpoint, van waaruit
we een mooi overzicht hadden over de rijstterrassen van Banaue. Deze
rijstvelden zijn UNESCO-werelderfgoed. Het uitzicht was echt impressionant! Een
beeld dat we nog lang zullen onthouden…
In het hotel kregen we nog een lekker avondmaal, waarbij
zelfs pasta op de menukaart stond. Na een karaoketochtje, gingen we (vroeg) slapen, want het
ontbijt is geregeld rond 7u30 (bedankt…)!
Lowie en Elise
Dag allemaal, wij (tante en nonkel en nichtjes van Lowie) volgen met veel interesse de blog. Mooi zo en interessant. En als "kers op de taart": Lowie in G-string een rijstveld zien bewerken... van die foto genieten we extra !!! We hopen dat de KULAK mettertijd een gelijkaardige studiereis naar Ecuador organiseert. We helpen er graag aan mee en ook hier is het heel mooi, lekker en interessant. Beste groeten van trouwe volgers. Saulo en Inge, Sarah, Lien, Elisa en Amelie.
BeantwoordenVerwijderen